payýna pas emanet ülke
rayýmdan fýþkýrýp solluðuma vuruluyorum
tut desem incinir nefesim
telvesi þuurumda nefsim
git desem dilenir hevesim
bahara yüzünü açan her kuþ için
biraz kýþlýk sar heybemin sokaklarýna
boynum sonuma dargýn devrim kir
çaðýma ters bir aþk sýrtýyým
geceden yas salýyorum
ya
bir koþu yüzümde parçalan
yada dön yüzünü baharýmda yalpalan
’anlatýmýma narin sesiyle eþlik eden ÇÝMLERÝN MELODÝSÝ’ne saygým ile teþekkürler’