Dil lâl olur, gönül derya.
Çarpýnca, sevda rüzgârýna.
Görür göz, o yüzü, Persephone. Kanar
Riyakar dudaklardan çýkan yalan sözlerine
Nice dalgalanýr ki, gönül ummaný.
Fark etmez baþýnda dönen tufaný.
Tufan ki, sarar sineyi içten içe.
Akar gönül ýrmaðý, sonu meçhul hiçe.
Aymaz gönül, ayar bir gün gelir kendine.
Yanmaya baþlar, içten içe kendi derdine.
Riya dudaklar nasýrlýdýr, sözünü unutur.
Düþünmez, sevdalýnýn ömrünü kurutur.
Yalanmýþ sevdam, kaderimmiþ çekerim.
Riyasýz düþünür, inim inim inlerim.
Yazgýymýþ derim, bir þey gelmez elden, neylerim.
Avuntum olur gayrý, kadehlerim meylerim.
Çetrefil’’im, asi gönülde böyle bir sýzý.
El mutlu görür, huzurlu bulur, hani gönül hýrsýzý.
Bebem uðruna riyakârým, tanrým baðýþla bizi
Görürsün, olmuþum canlý mefta, baht-ý ömürsüzü.
Çetrefil. 2001
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.