düþtü kirpiklerime, sonbahardan kalma yaðmur damlalarý zeytin dallarýnda oynaþýrken kuþlar gelip yerleþiverdi birden ayak seslerin kulaðýma, unutulmaya yüz tutmuþ ne varsa þimdi hepsi serçe yuvalarýnda.
düþtü gözlerime, sonbahardan kalma kurumuþ yapraklar, nasýlda yürürdük sevgiye, çýrýlçýplak soyunmuþ aðaçlarýn arasýndan nasýlda ýsýtýrdýk ovuþturarak üþüyen ellerimizi þimdi hepsi dalýndan yenice ayrýlan bir yapraðýn üzerinde, düþ-mekte…
düþ-tü gördüklerim neye, kime baktýysam… yüreðimdeki yangýnýn tam ortasýna, sonbahardan kalma bir sevda þarkýsýyla, düþtü hep… düþ-tü… kanadý kýrýk baharýn yanaklarýna titrek bir mum alevi gibi düþtü hep düþ…
25 Eylül 2006 23:49 Burdur
Sosyal Medyada Paylaşın:
çakmaktaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.