BİR BEN
korkma
bu gece kýzgýn deðilim nedense sana
hiçbir þeye, hiç kimseye...
babama,
anneme,
komþunun çocuklarýna,
bakkal Salih’e,
muhtar Mahir’e,
berber Muhsin’e,
teyze oðluna,
hatta Erkin Koray’a bile...
fazla yalnýz kaldým son zamanlarda
fazla saçmaladým kabul
fazla karar aldým
fazla caydým...
bu arada sigaraya baþladým
ilk zamanlar ’öksürtür’ diyorlar
ama ’unutturur’ demiyorlar;
piþmaným...
þimdi biz ayrýldýk ya sevgilim;
"Ýstanbul deðiþti mi?"
hala köþedeki fýrýndan mý alýyorsun ekmeði
hala ayný kitapçýda mý arýyorsun Aþk’ý
hala pazara gidiyor musun salý günleri
hala ayný kýyafetleri giyip,
ayný þekilde mi gülüyorsun?
bura biraz deðiþti...
artýk seni sormuyor bizim çocuklar
onlar daha çabuk kabul ettiler bu gidiþi
seni merak eden bi ben kaldým
bir ben kaldým özleyen
senden geriye ’bir ben’ kaldý
bugün yaðmur vardý
sen yoktun...
Belki sevdiðin þarký çýkar diye; gece boyunca çalan radyo...
belki cuma günleri bir bayram mesajý,
belki bir e-posta
baþlýðý: ’bitsin bu ayrýlýk’
mesela...
çok da þey istemiyordum aslýnda...
evet kabul, uzaktýk belki ama
istesen gelirdim yanýna...
31.12.2011 23:50
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.