Caz Çiçeği

bilinmez, belki son öpüþümdür bu seni
bir kadýna bir nehri son ekleyiþim
bilinmez, bahçene ektiðim son çiçek hýrsýzýdýr bu
bomba konmuþ tren istasyonlarýna
arzunun titreyen yollarýna
son adým atýþým, belki bu da bilinmez

bilinmez, baharýn ensesine bir kuþun
ilk kurþun sýkýþýdýr bu
bir kedinin yaðmurda ilk yýkanýþý
bir kadýný merdivene ilk benzetiþim, sen gidiyorken
arka sokak otellerine ilk rastlayýþý bir sarayýn
güzelliðin aynalarý tehdit ediyor sevgilim
hüzünü unutuþun bu gece, belki sözü edilmez
bilinmez, belki yanýbaþýmdadýr o kaygan sevdan
bu þiir kuþtüyü elini ilk özleyiþimdir senin

( sanki ilk sendin bu kanayan alnýma duran
çarpýþan gemilere adýný verdiðim ilk sendin
ardýndan kýrýk camlara çizdiðim
bir Piaf þarkýsý geçerken parmak ucumdan
anladým ki ilk sendin

caz çiçeðim,
nasýl denir
içimde çatal mýsýn býçak mýsýn bilinmez )
Sosyal Medyada Paylaşın: