Ateşböcekleri

ýþýkla ilgili bir yazý okuyordum, elektrikler kesildi
boðazýndan geçerek midesine indi kent gecenin
mum aramadým, oysa vardý
pencereye gittim kalkýp çalýþma masamdan
iki sevgiliden söz ediyordu aðaçlar fýsýldaþarak bahçede
aðaçlarýn yalnýzlýklarýndan korktum
sonra yollardan söz açtýlar, düþledikleri yollardan
iþte o zaman ateþböceklerini,
birbirini kovalayan iki yanarsöner ýþýðý gördüm
gezinen son yýldýzlarýydýlar yeryüzünün
çaldýklarý aðustosböceklerini tahta kafeslere dolduran
bir hýrsýz çetesi geçti sokaktan
ay siliyordu, siliyordu camlarýný terleyen evlerin
bir ýrmak kente geri dönmeyeceðini bildiren
bir mektup yazýp akýp gitmiþti sudan gerekçelerle


yerçekimini aþk yoksunlarýna býrakýp
bir bir çýkardým giysilerimi
ve kapýsýný araladým uyuduðun odanýn
sonra açýlmak için dokunmamý bekleyen
pembe gülleri gezdirmeye gittik
aðaçlarýn gözlerini yumduðu küçük koruda
gökyüzümü sarsýyordu ýslak kelebek kanatlarýn
ve geceyi
þu ýsýrýp durduðun geceyi
gitgide derinleþen karanlýkta gitgide sertleþen geceyi
yýldýzlarýn gökfiþekleri gibi içimizde patladýðý geceyi
çiðlenmiþ sabahla birleþen ve küçülen geceyi


her güne böyle baþlayalým sevgilim
böyle, ateþböceklerine teþekkür ederek
Sosyal Medyada Paylaşın: