"yeryüzündeki son aşk"

içindeki karanlýk çökünce yüreðine..
bilmeden,
yavaþ yavaþ,
unutacaksýn anýlarýný.
... içindeki karanlýk çökünce yüreðine,
neden öfkeli olduðunu bilmeden;
ve kýzgýnlýðýn içindeki alev rengi ..
en baþta nefretin kendine ise,
unutacaksýn anýlarýný.
önce kokularýný yitireceksin,
sonra tadý tuzu kalmayacak dünyanýn.
büyük bir açlýkla yiyeceksin herþeyi, yalnýzlýðýnla.
unutacaksýn aldýðýn tüm tatlarý, o nefretle yaþadýðýn kalabalýkta.
“yalnýz ölmek istemiyorum” diyen sesin kulaðýnda çýnlarken;
kaybedeceksin tüm sesleri,
kendine ve dünyaya saðýr.
sessiz dünyanda kalabilirsen
dayanarak boþluða,
açlýða,
tatsýz ve kokusuz hayata.
belki ,
affedeceksin kendini.
kapanmadan dünyanýn ýþýklarý sana,
için aydýnlanacak
rastlarsan eðer kendini affedene..
içindeki gibi kararsa da dünya,
bulacaksýn hayatýn kendisini ...
ve aþký.
Sosyal Medyada Paylaşın: