Uçaðým Sabiha’dan Adnan Menderese Gülümsüyor… Havanýn çok soðuk olduðu bir seher vaktindeyim, Sokaklarda kimsecikler yok... Tarih 09.01.2012 sabahý ve bir türlü güneþ doðmak bilmiyor... Eminim bu gün akþam da olmak bilmeyecek... 2012 yýlýnýn ilk ayýnda, 212 no’lu kapýnýn önünde ACÝZCE bekliyorum... Kapý açýk, kimse yok sanki, içeri giriyorum... Ayakta bekleþen insanlar var, ellerinde kaðýtlar, bakýþlarýnda hüzün var... Bana "hoþgeldin" demiyorlar ama "üzgünüz" dercesine bakýyorlar… Bir an “güneþ” yüzünü kapýnýn bir ucunda gösteriyor... “Ay” hemen yanýbaþýnda parlýyor, ancak... Dokunmak mümkün, konuþmak mümkün, sarýlmak, öpüþmek mümkün... DEÐÝL ARTIK…
Sosyal Medyada Paylaşın:
rasimöz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.