SEN VE BEN

Ýçme, ilk yudumda zehirler seni
Bahtýn kadehime döktüðü þarap.
Her akþam koynunda uyutur beni,
Her sabah alnýmdan öper ýzdýrap.

Sen, yirmi yaþýnda bir baharsýn ki
Gölgende neþ’enin rüzgârý eser.
Düþünen alnýmda benim her çizgi
Baharý olmayan bir kýþa benzer

Sana ufuklar “Gel! ” diye baðýrýr,
Ellerinde çiçek haykýrarak
Seni gür sesiyle hayat çaðýrýr,
Beni de çiðneyip geçtiðin toprak...

Sosyal Medyada Paylaşın: