küçüğüm ve hala...

adýmlarýmda azalýyor þehir,
içimin kalabalýðý yalnýzlaþýyor,
gözlerime aðarýyor yokluðun,
bilinmedik bedenlere seni dolduruyorum;
hepsi eksik kalýyor...

en çok mutluyken aðlýyorum,
mercanlar dökülüyor ayak uçlarýma,
yer ve gök sensizliðin kokuyor.

dokunamadýðým ne varsa yok oluyor,
ufaldýkça ufalanýyor yüzüm,
küçük bir çocuk oluyorum,
elimde elin kalsýn diye,
bir an bile büyümüyorum...


18 ocak ’12

Sosyal Medyada Paylaşın: