AÇLIK Egosunu besliyordu adam Günün akan saatlerinden Yoruldukça savaþmaktan Zaman çalýyordu evrenden Egosunu besliyordu insan Korkularýnýn gölgesinde Bir de koynundaki yýlanlarý Kendine dokunmayan Evrenin saatlerinde Besin arýyordu seslerde Fal taþýndan gözleri Objelere sardýkça düþlerini Doydukça acýkýyordu Ömrün doyumsuz saatlerinde.
DEDE ÝRFAN ÇELÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
mertvan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.