Bu Kent!..
Bu kent, oldum olasý
Vuruluyor sokaklarýndan...
Ben dur demiyorum, diyemiyorum.
Kimse dur demiyor, diyemiyor!...
Kýrýlýyor cesareti topraðýn-suyun,
Güller duvar diplerinde çürüyor.
Aðlýyor bir martý,
Çýðlýk-çýðlýk sövüyor.
Bu kent, oldum olasý
Vuruluyor sokaklarýndan...
Kaldýrýmlar kan emiyor,
Kemiriyor bir fare;
Umudu kemiriyor tenha bir köþede...
Bu kent, ölüp, ölüp diriliyor;
Sarý, siyah ve kýzýlda…
Buðday renginde,
Tuzlu tadýnda,
Ýri gözlerinde,
Tanýmadýðý bir gecede;
Tanýmadýðý bir nefeste,
Ölüp-ölüp diriliyor;
Namussuzun elinde.
“Sevdiðim,
Senin ellerin bu kentin neresinde!?...”
Bu kent alnýndan terliyor;
Yüreði korkudan titrerken.
Koca kent korkar mý!?...
Toprak titrer,
Diken biter namussuzun
Soluduðu gecede, kentte!
Vurdular.
Koca kenti vurdular
Sokaklarýndan.
Kaldýrýmlar kanýyor
Kemiriyor bir fare güneþi
Karanlýklar bitmesin diye.
Bu kent, ölüp, ölüp diriliyor
Ýnsan bildiðinin aç nefesinde.
Bu kentin her köþesinde,
Yarým yamalak bir aþk soluyor,
Yakalanýyor sevda çaresiz bir illete.
Yarýnlara seslenenler oluyor
Bu kentin duyarsýz duvarlarýndan!...
Ömrünü almadýlar mý
Duyarsýzlýða bir çizik atandan!?...
Bu kent oldum olasý
Vuruluyor sokaklarýndan!...
“Sevdiðim inci dizelim,
Tut umudumun ucundan.”
Anlatamadý kimse, herkes sustu
Anlatanlarý da anlaþýlamadan yer yuttu!...
Vurdular.
Vurdular kenti uykusunda.
Kaldýrýmlarý, duvarlarý kanýyor.
Bir sefil kusuyor
Umuda, uykuya, yaþamýna.
Evler bacalarýndan soluyor;
Kurum yaðýyor yüzlere...
Bir sis, bir pus oluyor gece;
Kurtlarý, çakallarý saklýyor koynunda.
Bir köpek, yavrularýný koruyor.
.
Bu kent, ölüp-ölüp diriliyor;
Ciðeri on para etmezin nezrinde,
Kurtlar, kuzu çeviriyor,
Eski bir viranede.
Çoðalýyor öldükçe bu kent.
Çoðalmakta söven martý.
Çoðal sende.
“Sevdiðim yüreðin mi kanýyor;
Yüreðimin içinde!?... “
Kan seli, katýyor önüne bu kenti.
Ay’a kan sýçrýyor;
Silmek isterken bir yýldýz,
Nicesi gibi bir bilinmeze kayýyor.
Bir genç kýzýn geleceðine sövüyor
Yetmiyor eyleme geçiriyor ýrz düþmaný!...
Oysa namusundan kýl aldýrmýyor
Mangalda kül býrakmýyor;
Karalarken arkadaþlarýna kendi gibi olanlarý.
Genç kýzýn geleceði kaldýrýmlarý boyluyor,
Yazýk oluyor, yalancýktan aðlýyor bu kent;
Gece bir zindana atýyor,
Ayaklarýna pranga oluyor,
Tuz olup, su olup hýrlý bir nefesin
Alnýnda kirli tere karýþýyor,
Çöküyor baþýna,
Çöktükçe çöküyor gece;
Bir köþe baþýnda,
Bir kapý arkasýnda...
Köþe baþý, kapý arkasý,
Sessiz isyanýnda.
Gencecik bir fidan kýrýlýyor;
Yüreðinden, incecik sýzýyor kan…
“Elini vicdanýna koy ulan!!”
Vurdular bu kenti,
Önce sokaklarýndan sonra duvarlarýndan
Ýnsan kalmadý kentin insancýklarýndan.
Aþ istemekten geçmiþ çocuklar
Okul diyorlar!?...
Bir lokma ekmek yanýnda
Sevgi, ilgi bekliyorlar.
Bu kenti vurdular
Dört bir yanýndan.
Kadýnlarý dul kaldý
Çoluk-çocuk yetim
“Sevdiðim...
Tut iki yakamdan, beni hýrpala,
Yeter ki býrakma.”
Bir avcý pusuya yatmýþ.
Hýr bulaþmýþ-gür bulaþmýþ,
Bu kentin diline!...
Gözler, aðýzlar açýk kalýyor;
Aç nefesler havayý kirletiyor,
Ana demiyor, bacý demiyor,
Utanmýyor, sövüyor,
Sövüyor aðýz dolusu,
Kesmiyor ýrz düþmanýný
Eyleme geçiriyor.
Bu kenti vurdular.
Kaldýrýmlar kan.
Mezardan yedi ceddiniz, sövüyor;
Bu kenti siz vurdunuz ulan!
“Sevdiðim...
Senin ellerin bu kentin neresinde!?...”
Ay firari gecede,
Ölüp-ölüp diriliyor bu kent.
Kaldýrýmlar,
Cinayet kokuyor,
Kan kokuyor!...
Bir adam, hayatýný özetliyor.
Belalar çekiliyor karþýlýklý;
Keskin belalar, damarlarý kesiyor.
Biri söyleniyor;
Namus dediðin kolay bulunmuyor.
Bu kenti vurdular.
Bildiðinden, gördüðünden,
En çokta kalleþliðinden korktular.
Adým atýlmýyor her yer kan,
Sizi doðuran, bilseydi,
Doðurur muydu hiç ulan!
Öfkem çoðalýyor.
Anlamadan, ana oluyor kadýn,
Sýrf doðuruyor,
Sýrf çoðalýyor diye;
Eli öpülüyor.
Bir köpek,
Bir duvar kenarýnda
Çoðalýyor;
Sýrf doðuruyor,
Sýrf çoðalýyor diye bir köpek;
Katlediliyor.
Bu kenti, vurdular oldum olasý.
Kaldýrýmlar kan koktu önce.
Geceden güne sýzýyor kan.
Sizden baþkasýnýn anasý yok mu ulan!!
“Sevdiðim...
Alevler yükseliyor,
Bu kentin her yerinde.
Yüreðini getir
Yüreðin nerede!?...
Acýmý bileyeceðim yüreðinde.”
Gece uzuyor...
Bu kentin gecelerinden
Bir garipliðin boynu vuruluyor.
Bir adým geriye kaçanlarda olur
Ýki adýmlýk geceye koþanlarda
Coþtukça coþuyor yalancý bir sevda!
Sorarým size!!
Aya sýçrayan bu kandan
Ve o sizi doðuran anadan damý
Utanmadýnýz ulan!!
“Sevdiðim...
Kör býçaða dayadým aðzýmý
Öpemem dudaðýndan!”
Bu kent oldum olasý vuruluyor
Sokaðýndan...
Bitmiyor þiir
Korkarým hiç bitmeyecekte
Ne bu kenti vuran eþkalsizler
Nede sevdasýna sahip yiðitler tükenir!
“Sevdiðim!
Oysa sana sevdiðimi hiç demedim, diyemedim.”
Hasretinin baþladýðý günden
Bu kentte benimde hesabým kesilir!...
AsabiÞirin
2oo,
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.