Özyaşam Öyküsü

Asmalýmescittendir kafakâðýdým;
Nil Lokantasýnda yazýldým okula,
on masalý birinci sýnýfým.
Orospulardý ilk karnemi ýslatanlar.

Babamý burada tanýdým,
orospu deðil diye anamý boþadýðýnda;
insanlar tutturduklarinda
babana benzeme, diye,
ilk otele burada taþýndým.

Diplomamý Viyana Lokantasýndan aldým,
alt katýnda Madam Edith’in piyanosu;
valsler bastýlar tuz yerine yarama.
Ceplerimde hep anoson kokulu anýlarým.

Ciðerlerini tükürürken ölen babamý
kedili Josefin’in pansiyonundan taþýdýlar:
elimde ondan kalanlar bir bavul,
benimle bu sokaklarýn kadýnlarý aðladýlar.

Asmalýmescitte kaldý asýl kimliðim,
ve sýrtýmda bir küfe pazarartýðý sevgi.
Sonradan kitaplar verdiler,
bense hep yaþamdan çevirdim.
Sosyal Medyada Paylaşın: