biz öldürdük çocuklarýmýzý.. dilarayý öldüren biziz tam iki yýldýr baba ocaðýna o ateþi süren,boyayan,çizen biziz inkar etmeyelim o foseptik çukuru kapamayan bizim babalarýmýz deðil mi sonra her akþam kendi evimizde gülüp eðlendiðimiz anlarda hatýrlanmayan çocuk var ya iþte o bizim çocuðumuz aslýnda biz öldürdük gençlerimizi.. birine terorist birine er dedik birini daðlara birini mezara verdik siyaset ’acýmýz büyük’ derken bile resepsiyonlarda bilmem kimlere ve ne maksatlarla yemekler verdik oysa o iki kardeþ de bizimlerdi ama kurþunlarý bizim DEÐÝL biz öldürdük kýzlarýmýzý.. bazen sýrf kýz olduklarýndan hem de Muuhammed-ül Emin de hem de evliyalar þehrinde bazen de kýz olamadýklarýndan maðdura yüz kýzartýcý derken bike sanýða iki yýlda özgürlük verdik hiç inkar etmeyelim boþuna sonra unutuk eðlendik-gülmedik mi biz öldürdük yaþlýlarýmýzý.. neydi hiç düþündük mü istekleri hep maksat aramadýk mý dillerinde sonra uzaklaþtýrmadýk mý evlerimizden ve o bir tabak eksik olan masaya çiçekler dizmedik mi allý pullu açar mý o çiçek bereketsiz masada anne-babasýz(duasýz) tüter mi ocak hiç utanmadan verirken topraða bile on dakikada terkettik calarýmýzý hiç inkara yeltenmeyelim ve isterseniz hala daha gülelim unutup devam edelim faniyete biz nasýl olsa öldürdük kendimizi bile müslümanýz-türküz deðil mi þimdilerde oyunlara yenik düþtük biz öldürdük kendimizi de.. (baþka kimse deðil)
Sosyal Medyada Paylaşın:
islanbul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.