Ne kadar dirensem de sanki görünmez bir el Beni ayakta tutan vidalarýmý söktü Aðladým zaman zaman gözyaþlarým oldu sel Kimi güldü arkamdan, kimi gözyaþý döktü Öyle bir sert esti ki dallarýmý kýrdý yel Ki hayata baðlayan bir iki ince köktü Ne dilde türkü kaldý ne sazda vuracak tel Düþtü elimden kalem, bir þair böyle çöktü
Ne el uzatan oldu ne duyan ne görenim Sessizce bitti dostlar benim çöküþ törenim
Sevgili dostlar... Annem çok hasta, þu anda Antalya týp’ta tedavi görüyor... Benim de uzun süredir devam eden maddi sorunlarým vardý. Ýkisi birleþince hayatým karardý diyebilirim. Bu sebeplerle bu ara þiire falan bakabileceðimi sanmýyorum. Sizden Anneme va bana dua istiyorum.Ben sizlere duacýyým. Yeniden bir yerinden tutunup hayatýn, ayaða kalkabilirsem Ýnþaallah görüþürüz... Hepiniz kalbimdesiniz.Allah’a emanet olun. Sosyal Medyada Paylaşın:
(Mustafa Çetiner) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.