Mezar Kazıcılara

En çok geceleri, özlüyorum
Ve en çok sabaha karþý unutuyorum.
Uyanýnca yeniden hatýrlamak için..

Çaresizlik,
Ömür boyu kullanmak zorunda olduðum renkli tabletler gibi.
Çaresizlik,
Dizlerinde "hakkýný helal et oðul" diye son nefesini veren bir annenin vedasýný izlemek gibi,
Ah çaresizlik,
Sen ve ben gibi. -Tabii öyle birþey varsa-

Þimdi bu kasvetli þehirde,
Senin olmadýðýn bu þehirde,
Mezar kazýcý olmak vardý.
Görmek vardý,
Sevdiklerinin tabutuna uzanan çaresiz insanlarý.
Ben gibi.
Yalnýz olmadýðýmý hissetmek vardý.
Vardý da,
Sen yoktun.
"Evdeki hesap mezarlýða uymayýnca da bir anlamý kalmazdý zaten."
Deyip kapitalistlere gün aþýrý sövüyorum.

Yüksek sesle "git",
Ýçinden "gitme, kal" demek acýtýr insaný.
Kabuk baðlamayan ne kadar yara varsa, nedeni budur.

Özet olarak;
"Hep mutlu ol"
-ma.
Sosyal Medyada Paylaşın: