Hayatýn gerçeklerine ayrýlan, bir filmin son demindeyim. içimdeki çocukta kaybettim her þeyimi aþkýn yasýný tutuyorum þimdi bakmayýn sessiz duruþuma içimde binlerce isyan taþýyorum...
Söz geçiremediðim yüreðime kilitler astým kirpiklerimde sancýlý kaldý hýçkýrýklar...
Bir çocuðun korku dolu bakýþlarýnýn içine gizlendim acýlardan bir gül demeti yapýp suratýma gülücükler astým kimse görmesin, anlamasýn diye içimdeki fýrtýnayý...
Gözlerimde geçmiþten bir film göz çukurlarýmda yaðmur saðanaklarý saklý...
Bir lanet hayat ki, alýþamadým kahpeliðine Allahým parçalandý her defasýnda kumdan Saraylarým...
Hayat sevmedi beni, ne yapsam yetmiyor hep cinnetin karabasanýnda gezdi fýrtýnalarým...
Uzak bir vahada kaybettim sevince giden yolu ben günahkar isyaným, ömrüm hüzün dolu baðýþla beni Allahým...
Dönüp baktým aynaya, tanýmadým suretimi dev miyim, cüce mi? ben ki,hayata hep acemi? baðýþla isyanýmý Allahým, bulutlar kadar doluyum aðlamak istediðim her omuz Soðuk bir duvar olur...