İŞTE SEVMEK

uykular kaçar ansýzýn
zift karanlýðýn boþluðunda
tan vakti gelmez bir türlü
sola saða savrulursun,düþüncelerine yýðýlýrsýn
dikersin gözlerini tavana bir noktaya
bir uðultu kulaklarýnda çýnlama
ne yastýk çarþaf anlar halinden,nede yorgan
girmez olur pencerene beklediðin ýþýk
çekersin baþýna yorganý çaresizliðindeki hesaplaþmalar
onun unutamadýðýn hayali


içini yakan sarhoþluk kadar canýný acýtan zil zurnalýk kadar seversin
ve
bir gün anlarsýn her þeyin hiç bir þeyin boþ olduðunu
insana ait hangi beþer duygu varsa

gün gelir bir ses bir kerecik duymak için
büyür gitgide içinde hamlýðýn piþkinliðin
duyarsýn
ta derinden acýnýn çaresizliðini
bir gün anlarsýn
sevmek neymiþ o gün anlarsýn

uzun uzun seyredersin de bu güzelliði aynalardan
sonra dolar gözlerinin içi
buruktur her yerin
sevilen gözlerin eriþilmezliðini anlarsýn
iþte sevmek neymiþ o gün anlarsýn
iþte o gün anlarsýn

sonra dizilir birbiri ardýna acýlarýn hüznün kaybýn
sevmek neymiþ o gün anlarsýn
bir gün anlarsýn hayal kurmayý
beklemeyi ümit etmeyi
bir kirli gömlek gibi çýkarýr atmak istersin
ve anlarsýn sevgiyi
ve sevilmeyi...

Sosyal Medyada Paylaşın: