boş küme

yýpranmýþ bir kümedeyim.
içi ise bomboþ.
þimþek çarpsa da çatýma,
odam, pencerem yine de loþ.


yýrtma !
zor baðlanan heceler onlar.
baðlamaya,
ruh yok parmaklarýmda.
ve ben,
yýpranan zahmetlerde.


heyhat !
parmak uçlarýmdan yanýyorum.
oysa ;
ölü deðil miydim ?
neden ki bu hissediþ.
yoksa bu hal,
boþ kümeden bile,
red mi yemiþ !






Sosyal Medyada Paylaşın: