Her zaman oturduðu cam kenarý koltukta gözleri dalýyordu Akþama varan gün , cama vuran kar taneleri hýzla eriyordu Elinde fincan kahve yudumlarýnda hüznümü daðýtýyor du? Dudak büktüðü bir sayfa masasýnda ah be yazasý gelmiyordu..
Yazmazsam ölürüm derken þimdi kelimeleri ölesiye boðuluyordu Uyumak onun için miydi? huzursuz yürek kýpýrtýlarýný mý durduruyordu Perdeler yarý açýk,alaca bir karanlýk akþamýn loþluðuna tutunurken Hele þükür sürekli karýþtýrdýðý kristal çay bardaðýndan, gözlerini sýyýrýyordu..
Þimdi gördüðü bir rüya, belli belirsiz tebessümü yaydý dudaklarýna Kuvvetli bir el yüreðini sýktý acýttý acýttý.. sanki yarasýna alkol serpti Hýrsýzlýk yapmýþtý da bilekleri baðlý sanki soðuk bir demiri hissetti , Üþümüþtü koltukta, dalmýþtý kocasý üzerini örterken ýsýnýp gülümsedi..
Sosyal Medyada Paylaşın:
demet demet şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.