Günaydýn Ýzmir yoldaþ…
Buz gibi bakma bana.
Sen sýcaða alýþmýþsýn.
Bu sabah ne oldu sana?
Ne bu öfke bu celal?
Neden hiç gülmüyorsun?
Seni çok sevdiðimi,
Bal gibi biliyorsun…
Yýllarca kucak açtýn.
Hiç þikâyet etmedin…
Seviþtik deli gibi,
Hiç ihanet etmedin.
Vefasýz bir yâr sevdim.
Senin kadar sevmedi.
Ona bir ömür verdim,
Kýymetimi bilmedi.
Güneþinle kavurdun,
Melteminle yoðurdun.
Demokrasi yolunda
Hep benimle dik durdun.
Þimdi ne oldu sana,
Neden birden soðudun?
Aklým sende kalsa da,
Mecburum ayrýlýða…
Yepyeni umutlarla,
Hazýrlandým gitmeðe.
Ama hep geleceðim,
Ýnan seni görmeðe…
Günaydýn Ýzmir yoldaþ…
Seni çok seviyorum,
Gözündeki yaþlarý,
Acýyla görüyorum.
Yýkýlý verdi dünyam,
Yýkýlý verdi hanem.
Hayat denen þu âlem,
Gitmek için bahanem.
Günaydýn Ýzmir yoldaþ…
Gül artýk ne olur biraz.
Gül ki rahat gideyim,
Yeter artýk etme naz!
Bak ben de aðlýyorum,
Kolay deðil ayrýlýk…
Küsme yalvarýyorum,
Zaten yüreðim yanýk.
Günaydýn Ýzmir yoldaþ…
Günaydýn yiðit þehir,
Giderken yavaþ yavaþ
Yüreðe kattým zehir…
MEHMET FÝKRET ÜNALAN