DİPSİZ KUYU

Çýkmýyor aklýmdan silüetin,
Gittiðim her yerde, her þeyde sen.
Yürüyorum öylece, aöaçsýz, biçare...
Bir bakýyorum önümde oturduðumuz kafe.
Önce gülümsüyorum, geçmiþ canlanýyor gözümde.
Sonra bir hüzün dalgasý vuruyor;
Hem gözüme ýslak, hem yüreðime korkak.
Girip bir çay söylüyorum kendime,
Oturuyorum her zamankki yerimize.
Düþünüyorum bize olanlarý,
Nasýl geldik bu raddeye diye...

O an kurtulmak istiyorum bu düþüncelerden,
Seni düþündüren her þeyden...
Açýyorum kitabýmý önüme hemen.
Seni satýrlarda, sayfalarda kaybetmek istiyorum.
Örtmek istiyorum üzerine kelimeleri,
Bir daha açmamacasýna.
Silmek istiyorum her yerden izlerini.

Ama olmuyor sevgilim...
Ben kaybetmeye çalýþtýkça seni,
Sen parýldýyorsun sayfalarda.
Ben örmeye çalýþtýkça üstünü,
Bilmediðim bir rüzgar açýyor görüntünü.
Yine bildik manzara, yine aklýmda sen,
yine gözlerimde sen...

Olmuyor sevgilim;
Sana sevgim dipsiz kuyu gibi.
Ben çektikçe suyunu, kaynaðý tükenmiyor.
Daha çok taþmaya yüz tutuyor,
Daha çok muhtaç ediyor kendine.
Çekiyor beni senin içine.
Sosyal Medyada Paylaşın: