AH İSTANBUL!

/Gözlerimin önünde dalgalar dövdü seni
Bilmem canýn yanar mý inler misin Ýstanbul?
Kaç þâir þiir yazdý ve kaçý övdü seni
Kendini bir de benden dinler misin Ýstanbul?/


Sana ilk bakýþýmda gözlerim sende kaldý
Muhteþem güzelliðin aklýmý baþtan aldý
Öyle büyülendim ki artýk bende deðildim
Ýhtiþâmýn önünde saygý ile eðildim

Sultan Ahmet’e gidip güvercin’e yem sundum
Ve Süleymaniyede günahlarýmdan yundum
Yürüyorken sahilde Kýz kulesi seslendi
Aþkým onu görünce biraz daha beslendi

Sinan’ýn eserleri hâlâ dimdik duruyor
Onlarý gören kalbim bir acâyip vuruyor
Dört bir yanýn türbeler, evliyâlar, erenler
Sende huzurla yatar uðrunda can verenler

Galata kulesine çýkýp seni izledim
Ve haykýrdým aþkýmý zannetme ki gizledim
Ben sana aðlýyordum ’sus’ dedi Haydarpaþa
Ona sor o þahittir gözlerimdeki yaþa

Birden ezan sesiyle semâlarýn inledi
Ben aþkýmý anlattým Ayasofya dinledi
Topkapý sarayýndan süzülürken bir þuâ
Seni bize bahþeden Fatih’e ettim duâ

Tüm dünyânýn dilinde sende gördüðüm resim
Sanadýr bu feryadým bilmem gelir mi sesim?
Bilirim ey sevgili milyonlarca aþkýn var
Beni de al sînene gönlün bir bana mý dar?

Âþýk edip kenara çekilmek var mý öyle?
Durma haydi ne olur sen de bir þeyler söyle
Dayanacak gücüm yok bu aþký etme tehir
Yemin olsun Ýstanbul sevemem baþka þehir


/Bu öyle bir sevdâ ki sen Þirinsin ben Ferhat
Gör bak tüm surlarýný deleceðim Ýstanbul!
Ýstediðin kadar de ’bende geçilmez serhat’
Bir gün mutlak kalmaya geleceðim Ýstanbul!/


.

Sosyal Medyada Paylaşın: