Çile, kederle yoðrulmuþ bir ömrüm, Sevda tokadý yemiþ yetim gönlüm var,
Ben oyun oynamayý ayakkabý boyasýnda, Soðuk geceleri kýþ ayazýnda, Dert çekmeyi anamýn yasýnda öðrendim,
Onlar bilmiyordu küçücük ellerim ekmek götürürdü üç nüfus eve, Kýz kardeþimi okutmanýn derdinde yazýyý unutmuþ parmaklarým, Kýþlar soðuktu umursamazca çalýþmaktan kýrýlmýþ týrnaklarým, Aç kalmanýn ne demek olduðunu bir sokak köpekleri birde ben bilirdim, Eve her geç geliþimde anamýn telaþýna benim eve birkaç ekmek fazla götürme çabam eklenirdi, Oyun oynamaya erken yaþta baþlamýþtým, hem de çok büyük oynuyordum..
Mahallenin en küçüðüydüm, en dýþlanmýþý en fakiri, Suçum büyüktü gözüm karaydý çalýþmaktan çýkmýyordu elimin kiri,