soðuk mahkeme salonlarýnda azmýþ þeytan baðýrlarýnda ne ezanlar durdurdu kýyýmlarý ne çanlar… ne de…
kýz bedenine sýðmadý koyduklarý mezarda hiç ýsýnmadý onlarýn sözlüklerinde deðildi adý bu kente hiç yakýþmadý hiç iliþmedi bahara ayaklarýna hiç dolanmadý…
dizlerine kapandý þiirin aðladý aðladý aðladý ne isyandaydý ne tufandaydý ne bir baþka iklimindeydi dünyanýn
o adamlara o putlara o tanrýlara o hepten yalana vermiþ maymun iþtahlý kalabalýða konuþmadý…
her daim fazlalýk heybesiyle ey yüce’nin gönlünde yaradýlýþýný sevemedi yaradana raðmen aynasýna da uðramadý…