RAHMET DİYE

Havva düþtü topraða, kaným ile sulandý
Hakkýný kopardý aþk, yârine; hizmet diye
Tat aldý ruhaniyet, aðýzlar aðulandý
Þükür edin Þekûr’a, yarattý kýsmet diye.
.
Helâl olsun Vedûd’un, yolundan olanlara
Yüceler yücesinin, kulundan olanlara
Nakþolunmuþ Sýddýklar, kolundan olanlara
Bade sunar sâkîyem, üstüme zimmet diye.
.
Saklanýlmýþ þikârlar, yasak lokmalýk için
Sedefkârlar; tahtýna, sedef kakmalýk için
Cesur olur ümmiler, kural yýkmalýk için
Yakazamda yanarým, gizli mutemet diye.
.
Alemin varlýðýna; meþhud olan bu devran
Kemâlinde tek kâmil, bin zerrede bir raksân
Álimden; árif olur , akýl gidince; sultan
Safiliðim rabbýma, hazrete hizmet diye.
.
Ufku ezelden doðan; bakýþlara güneþim
Olurmuyum hiç zevâl, cânanýmla özdeþim
Zevk eden her divane; yoksullara kardeþim
Salkým saçak sineye; koþarým rahmet diye.


Þekur :: Allah cc. isimlerinden, þükre layýk olan
Vedud :: Allah cc. isimlerinden, seven ve sevilen
Raksan :: ( Osmanlýca ) Raks eden
Sakiyem :: Ýçki sunan haným kiþi
Þikar :: Düþmandan ele geçirilmiþ mal, ganimet+ avlanýlmýþ av hayvan’ý




.
Sosyal Medyada Paylaşın: