annem...

bir kozaydým ben elinde;
kýyamadýðýn,
köþelere koyup saklayamadýðýn,
bir tozu leke bilip üstümde,
defalarca sýcaklýðýnla pakladýðýn.

annem...

duygularýmýn ana Tanrýçasý !
ilahi varlýðýmýn temel yapý taþý.
ne kör çelmeler yediðimde hayatýma,
ruhumun elinden tutan ilk arkadaþý.

annem...

varlýðýma karþýlýksýz hislerin,
ilk öngörüsü.
kýymet anlamýnýn deðer bildiðim ölçüsü.
sen duvar deðilsin birim yoluma,
gitsem de bilirsin yapacaðým dönüþü.

annem...

dugularýmýn ilmek ilmek kusursuz örgüsü.



Sosyal Medyada Paylaşın: