Vakit yüzleþme vakti! Bedenen dimdik ama ruhen çökmüþ bir halde, elimde anahtar... Giderken çarpýp çýktýðýn o kapýnýn önündeyim... Sus pus olmuþ, tüm kýrgýnlýðý üzerinde... ’Hangi yüzle geldin’ der gibi bakýyor çatýk kaþlý, benzi kararmýþ kapý ... Aklýmdaki oradan oraya koþan hayallerin baskýsýndan,ellerim titrek ve tedirgin... Ýçimi acýtan bir inleme ile açýlýyor kapý, derinden bir ah gibi... Yoksa! Yoksa kabuk baðlatmaya çalýþtýðý yarasýný mý deþmiþtim, bir hamlede çevirdiðim anahtarla... Bu kez usulca kapadým kapýyý, mahçup bir çocuk edasýyla... Korka korka ilerliyorum... Ayaklarýma can çekiþen anýlar takýlýyor kimi zaman. Tökezliyorum. Hala düþtüðü yerde duruyor sandalye, örümceðin yeni meskeni olmuþ bacaklarýnýn arasý... Kýrýlan çerçevelerde, üzgün yüzler... Ah kahrýmýza ortak olan ketum duvarlar, nasýl da sessizce izliyorsunuz olan biteni? Oysa her gece üstüme üstüme gelirdiniz kabuslarýmda. Söyleyin, o da geldi mi benim gibi bu mezarlýða? Mezarlýk ya mezarlýk artýk burasý, biz o gün sevdamýzý katlettik acýmasýzca.
Þimdi her yerde delil kýrýntýlarý var. Masadaki devrilmiþ bardak! Sen de çok mesud idin dudaklarýný dudaklarýna dayadýðýnda. Hala o ateþ kýrmýzýsý rujunun izini taþýyorsun. Ne mutlu sana! Benim yüreðimde ise taþýyamadýðým sancýsý kaldý...
Ya sen bir yumrukta parçaladýðým ayna ! Hala kýrgýnsýn bana belli. Þimdi bin piþman olsam da senin kýrýlmýþlýðýný da yarin kýrýlmýþlýðýný da düzeltemiyorum. O gün elimi kanatan can parçalarý, þimdi yüreðimi kanatýyor. Ne yana baksam bir iz, ne yana baksam son arzusu sorulmadan infaz edilmiþ bir aný çarpýyor tokat gibi yüzüme...
Þimdi yüzleþme vakti! Her ne kadar yüzleþecek yüzüm ve cesaretim olmasa da... Gökyüzü de öfkesini kusuyor þimdi bana, Fýrlattýðý yýldýrýmla yer gök aydýnlanýrken, Dýþ dünyamý aydýnlatan ýþýðýmý da alýp gitti... Ýç dünyam zaten karanlýklarda,
Olsun, ben alýþtým karanlýða... Ciðerim yanýyor, çýksam dýþarýya, Koþsam sokaklarda, Islansam iliklerime kadar, Baðýrsam avazým çýktýðý kadar... Söner mi ciðerimdeki yangýn ?
Gün geçtikçe büyüyor yangýným, Gözyaþýmla beslenirken, su dilenmek anlamsýz...
Gitmem bir adým öteye! O gelene kadar, Gücüm bitene kadar, Yangýným sönene kadar, Ya da birileri cesedimi bulana kadar, Bu mezarlýkta bekleyeceðim...
Varsýn örümcekler beni de mesken tutsun...
SESSÝZ PERÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sessiz Peri (S.Yılmaz) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.