KELİME KELİME SEN

Her defasýnda kalemi elime aldýðýmda,
Sen akýyordu mürekkebimden.
Ama her defasý da seni yazmak.
Bir o kadar da zor geliyordu sevgili.

Her kelimede sen deyip tutuklu kalýyorum.
Ve her kelime de sen diyip titriyorum.
Seni kelimelerle anlatmak,
Ve o kelimeleri cümle haline getirebilmek,
Sýratta yürüyebilmek kadar zor bir þeydi.

Cümleleri kuramýyor,
Kelimelere bir yön veremiyorum artýk.
Tek yazabildiðim þey, sen olup çýkýveriyordu.
Dertli kalemimin mürekkebinden.

Ve onca kýrýklara, yýkýklara raðmen,
Sen yazabilmek bile,
Büyük erdemlikti oysa.
Onca karalamaya raðmen ise,
Seni anlatamamak,
Bu erdemliðin bir parçasý olsa gerek.

Çünkü;
O kadar darp ettin ki bu yüreði sevgili.
Seni anlatmaya,
Kalemimin mürekkebi bile sönük kaldý.
Ve bende sen diyip kaldým öylece.

VATAN BAYRAKTAR
Sosyal Medyada Paylaşın: