Ey ahde vefadan bihaber vicdaný nasýr tutmuþ nazlý yar !
Hani ilk defa buluþtuðumuz dut aðacýnýn altýnda
Gözümün içine utangaç bir eda ile bakarak
Bir söz vermiþtin o gece bana hatýrlýyor musun?
“Elleri elime deðen ilk ve de son erkeksin,
Ya senin helalinim ben ya da þu topraðýn”
Demiþtin maðrur baþýný öne eðerek.
Ve o anda bu sözüne hem yýldýzlar
Hem de sessizce yere düþüveren
Vurgun yemiþ sararmýþ bir yaprak
Þahit olmuþtu istemeden
Acýyla gülümseyerek.
Ve sarsýlmýþtý o an
Bizi hep dinleyen
Altýmýzdaki
Bastýðýmýz
Vefalý
Toprak.
…
Aniden,
Sebepsizce
Ýkimizin de
Gözleri dolmuþtu.
Salmýþtýk aksýn diye,
Yaðmur yüklü bulut gibi
Biriken göz yaþlarýmýzý.
Ben de, o rüzgar bile deðmeyen
Üzerine bir gün güneþ doðmayan
Al yazmalý çay karasý saçlarýndan
Kopardýðým bir tek teli þahit tutarak
“Sen de benim ilk ve son aþkým kalacaksýn”
Diye haykýrmýþtým o karamsar gökyüzüne
Oysa sen sevmediðin bir adamla evlisin þimdi
Yazýk ki sadýk kalamadýn bana verdiðin sözlere
Bense hep sorup durdum kendime sebep neydi,suçlu kimdi.
Bulamayýnca lanet ettim aþkýmýza deðen kem gözlere………!
Ýsmail SIKICIKOÐLU
SAVAÞTEPE/BALIKESÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.