Kaybolan þehirde kayýp bir þiir
Yüklemi sen öznesi sen
Gerçeði sen gizlisi sen
Her öðesi aþkýnla beslenen
Cümlesi devrik lirik bir þiir
Kaybolan þehirde kayýp bir þiir
Kayýp bir þiirde kaybolan þehir
Sözde öznenin gözdesi sensin
Örtülü öznenin çatýsý sensin
Belirtisiz nesnemde eki yok “Adýnýn”
Örtülü özneyle kurduðum çatýnýn
Belirtili nesneyle sorduðum sensin
Þehir mi kayýp? Þiir mi kayýp?
Yürek mi kayýp? Sevmek mi ayýp?
Her cümle vurgusu senle donanmýþ
Edatý tümleci gözümü almýþ
Dolaylý dolaysýz sunduðum sensin
Seni mi kaybettim? Þiir mi kayýp?
Þehir mi kararmýþ? Þiir mi yanmýþ?
Kaybolan þiirin sebebi sensin
Küllerinden bile þiir ürettim
Sevdalar umarsýz kalmasýn dedim
Gizli özne dedim bak açýk ettim
Yazmadan önce fiiller çektim
Doðruyu yanlýþý yazdýran sensin
Yanlýþýn üstüne doðrular ektim
Doðrusu; kendine taptýran sensin
Yüklemde burada þiirde burada
Usulca yanarken þehirde ýþýk
Tümleçle nesne kaldý arada
Çýkmýyor aradan ben gibi aþýk
Kaybolan þiirde bulduðum sensin
Kaybolan þehre sorduðum sensin
Ben dedim, dediðim benim sevdiðim
Sen dedim, dediðim sensin sevdiðim
O yok
Onlar yok
Yazdýðým tekil
Biz yok
Siz yok
Çizdiðim çoðul
Kaybolan þehre yazdýðým sensin
Kaybolan þiirde yazdýðým sensin
Bir ben varým bir de sen
Yürekten yüreðe kazdýðým sensin
Biz demek istedim seninle bana
Can oldum bir tanem gelmedin cana
Kaybolan þehrin ýþýðý sendin
Kýrdýðým kalemin sebebi sensin
Ateþe verdim cümle sonunu
Ateþle sevdamý yunduðum sensin
MEHMET FÝKRET ÜNALAN