Oynayan Kaşlar,Anlamayan Başlar

Geceleri beklerim..
Oturup,iki satýr birþey yazayým diye
Kafam güzelken Cahit Sýtký gibi,
Ona buna söveyim Can Yücel misali

Yazayým diyorum,
Sarhoþ edebiyatýn derinliklerini
Boþluðunda kaybolmadan,sadece serinliklerini
Baþkaldýran düþüncelerin en diplerini

Delicesine,küfredercesine yazayým istiyorum
Ama olmuyor,
Cümlelere mana katýlsada,katýlmasada
Ýnsanlar anlamýyor,sadece duyuyor

Kafiye olsun diye yazmýyorum
Sövdüðümün þiirlerini
Ýki satýrý kafanýza sokun diye
Nice adamlar,nice destanlar dizdi.

Teknoloji,en büyük krizdi
Para,en büyük krizdi
Çocuklar,en büyük krizdi
Ucuz yalanlarýn herþeye yetti,oda krizdi

Krizlerin içinden gelen bir adam
Orda kriz geçirmediðinden
Burda kriz geçirince
Tüm krizler ve krizleri bitti..

Ýnsanoðlunun kaderine çok þey yazýldý
ölümlerin karikatürü çizildi
Mendereslere yazýktý
Boþ iplerde ne padiþahlar eridi

Lakin,insanoðlu uslu durmadý
Boþ inatlara,yaktý surlarý
Öyle bir güvensizlik edindim ki
Bazen cenneti bile gözüm tutmadý

Tarih,hayattan adam gibi sözler seçtiði gibi
Sözlerin sahiplerinide öldürmesini bildi
Bu da boþtu görmedin,sonunda yine ölmedin
gördüðümü görmediðin gibi,ördüðümü örmedin
Sosyal Medyada Paylaşın: