Bu gün çok öfkeliyim kendime,
Yenildim ilk defa sevgime,
Gelemedim kendime....
Sen ki dünyalar güzeli,
Sana aþýk olmak ne haddime...
Yok yok teselli verme,
Acýyarak halime...
Sen ki, baþýna taçlar takýlacak,
Uðruna dünyalar durdurulacak...
Gülüp geçersin benim gibi birine...
Seni sevmek ne haddime,
Seni sevmek ne haddime...
Bu gün çok öfkeliyim kendime,
Yenildim ilk defa sevgime,
Gelemedim kendime....
Sen ki, hayellerimdeki sevgiliydin,
Güzelliðinle geçtin onunda ötesine...
Sana yazdýðým bu son þiir olsun,
Kalemim aciz kalýr,
Kalbimdeki büyük sevgine...
Bu ateþi kalbimde söndürmem lazým,
Girmemem lazým imkansýz aþklar diyarýna...
Sen kim, ben kim....
Uçurumlar var aramýzda...
Baðýþla haddimi çok aþtým,
Farzet ki, seni sevdiðimi söylemedim,
Sende bilmedin kalbimde ki yangýný...
Seni sevmek mi?
Hayellerimde bile zor...
Seni sevmek ne haddime,
Seni sevmek ne haddime...
Bu gün çok öfkeliyim kendime,
Yenildim ilk defa sevgime,
Gelemedim kendime....
Beni sevebilme ihtimalini düþündüm,
Ýyi halt ettim!!!
Acýlarý doldurarak kalbime...
Sen ki, sýðmayacak kadar güzelsin hayellerime...
Sana aþýk olduðum doðru,
...ama gömmem lazým seni kalbime...
Yok bunun çaresi baþka,
Sensizlik olsa da ölüm...
Yok yok iþte,
Beni sevme ihtimalin zerre dahi olsa...
Acý verecek bu aþk bana,
Þayet böyle devam ederse...
Baðýþla ne olursun?
Seni sevmek ne haddime,
Seni sevmek ne haddime...
Yýlmaz Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.