susuzluðunla çatlamýþ topraklarda bilinmeze giden bir trenim ben ne bir yolcu bekler beni nede bir ümit aydýnlatýr seferimi
kara kapkara bir trenim çatlayan topraklarýnda ilerleyen yanlýzlýðýn sýzýsý saklýdýr içimde en derinimde býrakýp gidiþinin acýsýnýn
karanlýk gecede yolum belli deðilken ben sana yönelirim bilmeden; fark etmeden susuz çatlayan topraklarýmda sana yönelirim, bir damla ol diye dudaklarýmda umudu arayan yolarýmda
birgün aþkým birgün belki sen de anlarsýn çektirdiklerini o zaman piþman olursun belki yönlendirirsin bu kara bahtlý kara treni
kurtarýrsýn belki sevginle sulayarak çatlamýþ topraklarda meçhule giden bu bedeni aþkýný salarsýn bana; sularsýn ruhumu en derinden rotasý olursun bu kara trenýn kurtaran onu ümitsizlikten
Sosyal Medyada Paylaşın:
aemin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.