YIKILASI AŞKLARIMIZ

YIKILASI AÞKLARIMIZ



Yaþanasý þehirlerimiz vardý bizim;
Yýkýlasý aþklarýmýzýn yaþandýðý...
Çamurlara bulandýk kimi vakit,
Toz toprak içinde kaldýk,
Islandýk...
Közlere düþtük,yandýk.

Çýkardýk içimizde birikenleri; isteyen olmadý.
Vermek istemedikçe; çoðaldý alanlarýmýz.

Yaþanasý þehirlerimiz vardý bizim;
Yýkýlasý aþklarýmýz...
Tükürdük, iðrendik, allak bullak olduk,
Hayatýn umurunda olmadý!

Sobelendik, hiç umulmadýk yerlerde...
Ebe olduðumuzda; kýyamadýk sobelemeye...
Ellerimizde kaldý örülmüþ aðlarýmýz,
Aðlardakiler habersizdi.

Yaþanasý þehirlerimiz vardý bizim;
Yýkýlasý aþklarýmýzý yaþadýðýmýz.
Tutunca ellerimizi yanýk yerlerinden,
Acýyla soluduk.
Dilimizde eski bir soru,
Aklýmýzda bitmeyen bir düþ,
Gene ayný yerde yakalandýk, yandýk...


TALAN AYÞE KANCA
Sosyal Medyada Paylaşın: