Mutlu son
Mutlu son
Bir çentik daha attým zamana dün gece,
Ruhum yine seni aradý aðlýyordu gizlice,
Kolay deðil sensiz yirmi yýl kara bulutlarda,
Her sene,yirmi zebani zehir döker avcuma.
Ama artýk geliyorum bu son gece,
Bir mermi birde parmak basacak tetiðe,
Bu aciz bedenden habersiz gizlice,
Sen ve ben olacaðýz yalnýz öylece.
Ýnanmýyorum kader yalan söylüyorsun,
Oburaya gelmez; yalan söylüyorsun,
Beni kahreden sonu sen hazýrladýn,
Öyleyse bitir artýk,býrakda kurtulayým.
Bir kefen üzerimde, sen varsýn yüreðimde,
Kaderde karýþamaz artýk; bedenim benimle,
Ölüm,bana seni veren yýllanmýþ þarap…
Yudumluyorum zamanýn tadýna vararak.
Varsýn laleler açsýn üzerimde,
Ben senle yeþil bahcelerde,
Zaman kaybolsun yüreðimde,
Ruhum zaferidir bu bedenimde.
Ýbrahim Doðruöz
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Doğruöz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.