KAR
Gökten eþit yaðar kar, düþtüðü yerde alýr þekil
Yerde farklý, aðaçta farklý durur
Bazen buza dönüþür, sýrça saraylar yapýlýr
Sýcak zeminde suya dönüþür
Tuza da dayanamaz erir çamura dönüþür
Kimine geçit vermez kapatýr yollarý, eceline sebep
Kimine eðlence olur, hoþ eder gönülleri
Gökten eþit yaðar kar, kapatýr bütün kirleri
Düþtüðü yerde alýr þekil
Topraðýn yorganý, korur tohumlarý,
Süzülür yavaþ yavaþ besler yer altý sularýný
Gökten yaðan berekettir kar, fazlasý felaket
Zordur karda yürümek, çöllerde olduðu gibi
Karýn aylarca kalkmayanýndan, Güneþin kavuranýndan
Þiddetli fýrtýnadan, yaðmurun selinden
Dumanýn zehirlisinden, yerin sarsýlmasýndan
Önce tedbir alýnýr sonra, Âlemlerin rabbine sýðýnýr insan
Gören titrer, korkudan deðil, övgülere kelimeler yetmez!
EMÝNNUR ACAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.