Yazıklar Olsun!

Uçan kuþtan, esen yelden bile hesap sorar olduk;
Dalýnda gül kalmayýnca gül gibi sararýp solduk.

Özümüzle barýþýkken aynalara bakmaz olduk;
Dost kazýðý yiye yiye hüzün ve öfkeyle dolduk.

Eskiden içtenlik vardý, zamanla ondan da olduk;
Havadan bile nem kapar hale gelip saç baþ yolduk.

Çýkar hesabý yüzünden hýrsýmýza tutsak olduk;
Faslýmýzý bitirerek aslýmýzý arar olduk.

Diðerkâmlýk sergilerken zamanla pek bencil olduk;
Onu bunu kýskanarak iyice sararýp solduk.

Alýn teri, göz nuruna daha az inanýr olduk;
Asalak yaþantýlara aþýrý hevesle dolduk.

Eskiden özsaygý vardý, onu da hissetmez olduk;
Hoþgörüyü mumla arar hale gelip hepten yolduk.

Hatadan dönmeyi bile erdemsizlik sayar olduk;
Çokbilmiþlik taslayarak kabýmýza sýðmaz olduk.

Zaman, mekân tanýmayýp ulu orta rezil olduk;
Sözde dostluklar yüzünden ruhen de sararýp solduk.

Köþe kapma tutkusuyla hak, hukuk tanýmaz olduk;
Fýrsatlarý kollayarak sinsice coþkuyla dolduk.

Eskiden haddini bilmek vardý, artýk týnmaz olduk;
Þov yapmayý sanat sanýp nice deðerleri yolduk.

‘Bugün bana, yarýn sana!’, acýlarla sarhoþ olduk;
Zalim, haksýz, kötülerin varlýðýyla harap olduk.

11.01.2012
Sosyal Medyada Paylaşın: