Bir Avuç Şiir

bir avuç yeryüzünde, hikayelere daldým
insanlýktan öðrendiðim, bir avuç deðerdi

þýmarmýþ insanlar topluluðunda
þýmarmadan acý çeken insanlardý gördüðüm

ve bu þiir acý çekip özgürleþen insanlara yazýldý…..

bir avuç þiir

yeryüzünü bize dar eden yine biz miyiz?
olmaya devam ederken gündüz gece
her sabaha doðan
her geceye batan
yine biz miyiz
dünyamýzý anlamayan?

bir avucuz biz anlaþýlmayan
hep bir avuç kalacaðýz
orada burada devam ederken oluþlar
bir avuç sadece cennete susayan

tüketmeden öðrenebilmek yaþamayý
insanlarý doðayý ve kainatý
bizi kendimizi insanlýðýmýzý
tüketmeden yaþayabilmek her þeyi

hani kardeþiz insanýz diyoruz ya
hangimiz eþitiz hangimiz adil
yine yapamýyoruz yalnýz ve kötü olmadan
bir avucuz biz cehennemi yaþayan

tanrým
senden de bir þey istemiyorum artýk
artýk anlamaya çalýþmakta istemiyorum
anladýkça aðýrlaþýyor
ve çökmeye baþlýyor evren
ve çökünce içime bir yalnýzlýk
bir ses iþitiyorum derinlerden

hülasa
terk ediyorum kendimi
terk ettikçe özgürleþeceðime inanýyorum
kendimi de tüketmeden
gitmek istiyorum tanrým


isyan’bul günlüðünden...
haziran 2011
mehmet lütfü
Sosyal Medyada Paylaşın: