Konu: Yürekte ölen bir sevgiyi bir bebeðe benzetiþti þiirim. Kusurum var ise affola...
Bir doðum oldu o gün; yürek de sevda adlý Son kez tövbesini etti, sanki tebessümle güldü. Ve çarmýha aþký asan, bir melekti ak kanatlý Can çekiþe çekiþe, yüreðimde bebek öldü.
Ne umutlarý vardý; koþarken mutluluða. Oysa ki! bu sevgide yeni girmiþti buluða. Kana kana içecekti, baþý girmiþti oluða Boðularak oracýk da, yüreðimde bebek öldü.
Öyle acý çekiyordu, çýrpýnýyordu her yaný Ellerinle siliyordu gözlerinden düþen kaný. Nasýl caný yanýyordu, alev alevdi sol yaný Sönmeyen o ateþle, yüreðimde bebek öldü.
Durmadan bakýyordu, çok uzaklara doðru Sevdalýya hasretti, köz köz olmuþtu baðrý O" sevdiði müddetçe dinmiyordu bu aðrý Vuslatla yana yana yüreðimde bebek öldü.
Hep isterdi kavuþsun; bitsin içindeki acý. Hep ah çekip aðladýkça dinmiyordu bu sancý O" vefasýz bir yolcuydu, bu bekleyen bir hancý Özleminle yana yana yüreðimde bebek öldü.
A.P.MORKOÇ Sosyal Medyada Paylaşın:
adalet morkoç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.