Daðlanmýþ bir ayrýlýktýr hayatým. iþaretler,sýmsýký tutmuþ benliðimin en eski elbiselerini, göðeren sözlerimi terk ediyorum artýk.. býrakmak isterdim öncelerimin kirlerini, masumiyetin gözyaþlarýnda savrulup erimek isterdim… yýrtýlan ruhumu onarmak savaþýný veren ben bir daha asla hayata kahkaha atmýcam… koynumda zamansýzlýk ve yalnýzlýk ne kadarda mücerret… çiçeklere koþan bir yaným hep vardý zaten ama kor olan yüreðime ancak kutuplar iyi gelirdi… çirkin bir tadým vardý zaten taa çocukluðumun ilk günlerinden beri.. yakayý ele veren bir suçlu gibi yaklaþtým hayata..þüpheli ve tedirgin bir yürüyüþüm oldu hep… Bir Allah dostu yüreði gördümse günahlarýmý geleceðe býrakýp geçmiþe koþtum. Bir damla sahici ve samimi gözyaþýna ne kadar da muhtacým… ne kadarda ihtiyacým var bir Muhammed bakýþýna… bir Ýstanbul sabahý kadar yýpranmýþ hayatýmý tertemiz ve berrak bir gökyüzü yapmayý ne kadar da isterdim. Son bir siyah gül diktim avuçlarýmýn içine.. Kanayan günahlara inat sarýldým isyan kulesine
Hüseyin Adem Tülüce
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüseyin adem tülüce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.