kemiriyor iliklerimi
karboran kuytular
kokusuz gülün saman sarýsý düþleri
ve çaresiz yýlgýlarým...
ne yokoluþ ki bu
parçalanýyor kozalarý
kan damlacýklarýnýn...
düþ zehirlerinin maviliðini
içiyor gökyüzü
uyandýðýnda
yarým kadeh sanki besleme yaþam
bitimler
sýradan kýyamet sessizliði gibi çullanýyor
anlatýyor sanki kesik soluklar
vurgun yemiþ liman kentlerin
harabe yüzlerini
bu denli hýzlý olmamalý
giriþ... gençliðin surlarýnda coþmamalý
varoluþ... týnýsýz bedenlerde silinen gölge
yetim ve birinci tekil þahsýn olmamlý
yokoluþ...
oysa,
puslanmýþ kelimelerin dansý susuþlar
beynimin hýçkýrýklarýný siliyor parmak uçlarýyla
utangaç silgilerin melodisi þimdi hayat
sýrtýnda
aný ilahlarýnýn
zalim kýrbaçlarý
ve çürüyen düþlerin dayandýðý
kýrýk baston geçen yýllar...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.