/ Leylanýn yüzü yok, baþýný kaldýrmadan konuþuyor benimle /
Mecazi kanatlý bir kuþ dokunuyor gözlerime
Ne zaman aðlamak istesem yaðmur yaðýyor
Ne vakit kaþýmý çatsam bulut gölgeliyor asýk suratýmý
Çiçekli eteklerinde gecenin,
Yýldýzlar aðýt yakýyor
Bu þehir beni emiyor
Yalnýzlýðým konuþ bile demiyor
Ay hiç gülümsemiyor
Saçlarýmdaki aklar bir hüzün þadýrvaný
Sýra sýra sokuluyor yüreðime
Eski zamanlardan kalma kirli sýrlar
Baþýmda uðuldayýp duruyor bir ihanet kovaný
Ellerimde geçen yüz yýldan yadigâr nasýrlar
Bu þehrin meyhaneleri okþamaz baþýmý
Duvarlarýnda çirkin bir resmim,
Beni kim olsa tanýyor
Kan kýzýlý gözlerimde yalpalayan kadehler
Adam bilip duruþuma aldanýyor
Ama ben, ölüyorum
Ama ben,
Suskunluðumu öperek kýrk parçaya bölüyorum
Düþünde kýz kulesi olmayan insanlar yürüyor sokaklarda
Sokak köpekleri beþtaþ oynuyor
Koyun koyuna yatýyor az ötede gölgesine düþman yalnýzlýðým
Leyla’dan bir fýsýltý bile yok
Kulaklarýmý sadece canýndan usanmýþ bir nefes oyalýyor
Parmak uçlarýmda sendeleyerek yýkýlýyor zaman
Mezar topraktan ibaret deðildir
Ojeli týrnaklarýndan utanan yosmanýn koynunda uyurken sevda
Uzak masallar anlatma bana
Leyla zaten sevildiðini biliyor
/Avuçlarýmda kýpkýzýl leylanýn kaný kurþun bir anda öldürmüyor /
----- aras --------------
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.