bir hýrsýz gibi, usulca, süzülecek nefesim odana, uykunun en derin yerindeyken, çalacaðým kokunu, bir öpücük býrakýp dudaklarýna sessizce, çekip gideceðim…
uyandýðýnda sorup dur kendine…
kýþ günü, odamdaki , bu bahar kokusu da ne? dudaðýmda, çiçek açmýþ bu öpücük de kimin?
Mehmet COÞKUN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Coşkun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.