bir an olsun döversem seni sevgilim
incitirsem nazenin yüreðini
masum ruhunu acýtýrsam
kanatýrsam canýný
kopsun baþým gövdemden
gün yüzü görmesin gözlerim
sözlerim kursaðýmda kalsýn hep
bir an olsun hýrpalarsam seni sevgilim
kadýnsý zayýflýðýndan yararlanýp
kaba kuvvet vurursam bedenine
tekmek tokat giriþirsem incecikliðine
tükürsün süretime çocuklarý bütün dünyanýn
annem oðlum demesin bana seslenirken
babam evlatlýktan atsýn beni
yýkýlsýn baþýma tüm dertler
bir an olsun ihmal edersem seni sevgilim
keyfime bakýp unutursam kokunu
tek baþýna býrakýrsam adýmlarýný dört duvar arasýnda
karanlýða gömülsün insanlýðým
tanýmsýz cümlesiz yaþasýn kalemim
ve rahatlýktan mahrum kalsýn her vaktim