Sabahýn soðuk, çið ayaz damlasýdýr,
Yüreðimin yapraðýndan yere düþen...
Sessizliðin, sevdama acýlý haykýrýþýdýr ,
Islak dallara tüneyip hasrete ötüþen...
Kimsesizim, sabahýn seherinde yine,
Zemheri üþütür, hic acýmaz bedenime.
Yalnýz dereler gibi kendim çaðlarým,
Bir kýþ türküsü ile aðlarým kaderime...
Adnan ÞAHÝN