DUR BİR DAKİKA

Bütün köprüleri kurdum gözlerinin ve kirpiklerinin arasýna

Dolaþarak keþfini tattým dudaklarýnýn

Adýný bir fahiþe gibi yalnýz düþündüm gecelerde

Yarýçýplak umutlarýmý senin sokaðýnda yitirdim

Kan kokan parmaklarýný sýkarcasýna

Yani tam anlamýyla sen bu deðildin aslýnda

Senin ellerini tutmak isterdim doyasýya

Kafiyeli kelimelerinde kifayetsiz kalýþýný

Ben senin en çok bu yanlarýný severdim

Þimdi hangi hasretinde hatýrlamalýyým seni

Unuttum...

Bütün köprüleri yýktým gözlerinin ve kirpiklerinin arasýndan

Ve bu kadar aniden olmamalýydý

Buluþup, ayrýlýðýmýz

Adýný bir daha düþünmem artýk haylaz sessizliðinde...



( ÝBRAHÝM YALÇIN )
Sosyal Medyada Paylaşın: