Þehrin kalabalýk sokaklarýnda Bilinçsizce koþuyorsun Elinde karalanmýþ kâðýtlar Nereye gittiðini bilmiyorsun Kalbinin derinliklerinde; Kabuk baðlamayan yaralar var
O fotoðrafý unutmak zor geliyor Yaðmur altýnda üþüyorsun Hiç istemesen de Gözyaþlarýn yeniden doðuyor
Küçük bir çocuðun neþesini özlüyorsun Her gece rüyalarýnda onun sesi Gülümsemeler düþlüyorsun Belki de budur ruhunun alýn teri
Yeni umutlar yeþeriyor hayallerinde Tekrar inanmak istiyorsun Olmayacaðýný bile bile Yinede onu seçiyorsun
Çok sýkýldýn bu oyunlara Devam etmek gelmiyor içinden Uyanmalýsýn bu çirkin rüyadan Koþmalýsýn bulutlara Tüm içtenliðinle Dualarda buluþmalýsýn onunla Ve herþeye raðmen Mutlu olmalýsýn yalanlarýnla
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Gökgöz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.