ÇOCUKLUĞUMU VER ANNE
An oluyor ki çocukluðuma koþuyorum.
Hiçbir üzüntüye aldýrmadam
Sokaklarda sabahtan akþama kadar koþuþturup
Saklanbaç oynadýðýmý,sokak eþkiyalýðý yaptýðýmý
Koþturmaktan akþamýn nasýl olduðunu bilmediðim çocukluðumu
Ah özlüyorum seni çocukluðum annem gibi.
An oluyor ki çocukluðuma koþuyorum.
Horoz þeker,pamuk þeker yediðimi balandýra balandýra
Sokaktan geçen mýsýrcýnýn arkasýna koþtuðumu
Sokaktan geçen dondurmacýyý kaçýrýnca,
Babaannemin elinden tutup aðlayarak dondurmacýyý aradýðýmýzý.
Ah çocukluðum özlüyorum seni annem gibi.
An oluyor ki çocukluðuma koþuyorum.
Oyuncak bebeðime,çamurdan oyuncaklarýma..
Dün gibi hatýrlýyorum bisiklet alýnýþýný ne sevinmiþtim
Çarþýdan eve kadar tozlu yollarda binmiþtim hiç aralýksýz
Verin bana toprak kokan çocukluðumu
Ah çocukluðum özlüyorum seni annem gibi.
Kapýný önünden geçen elarabacýdan anneme, bebek al diye
Her defasýnda zýrlaladýðýmý
Göz yaþlarýma baksan hiç almýyor gibi
Çocukluk iþte oyuncaktýr dünya mutluluðu
Ah çocukluðum özlüyorum seni annem gibi
Ne kadarda büyüdüm artýk desem
Annemin hayata yeni gözünü açmýÞ bebeðiyim
Hala nazlýsýyým annemin ama tutmuyor iþte çocukluktakini
Ah yine çoçukluðum diyorum
Ah çocukluðum özlüyorum seni annem gibi.
//Hülya YILDIRIM//
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.