Bütün sabahlarýmý fiyasko selamlýyor. Düþ gördüm, ayna kýrdým, köþküm yerle bir oldu, Acý çekmek yetmedi; her yaným gül ölüsü…
Duvardaki gölgeler çöl etti bedenimi, Sýr sakladým, yýllarca unuttum konuþmayý Þimdi gitme zamaný; Yolcu yolunda gerek…
Yalan bir kuytuluktur aðzýma yuva yapan, Direnmek; eðilmektir bir doðrunun önünde,
Daðlarýn titremesi korkutmaz çiçekleri, Öðrenirim ne varsa kayda düþmüþ adýma Çetrefil sözlerimi bir bir yolcu ederim “Gidiyorum yalnýzlýk ardýmda daðlara”
Suskun bilgeler gibi direndim sýrlarýmla. Üþüdüðüm yalandýr köpüren bir denizde. Eteðinden tuttuðum baharlar yolda kaldý Oysa beklemek, benim sokaðýmda dolaþan Bir çocuðun elinden tuttuðu rüyasýdýr.
Beni kahraman sanma;
Savaþtýðým yalandýr…
Sosyal Medyada Paylaşın:
günCEM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.